(Dank aan T voor deze intrigerende en alweer Engelstalige titel.)
Goed nieuws! Ik kan weer in mijn eentje buiten komen! Duurt nog langer dan voorheen, maar je ken nie alles hebben, nou?
Kort na het debakel met de elastieken kwam mijn onbetaalbare fysiotherapeute met twee rijplaten aanzetten die ze uit de loods van een vriend had gevist. Helaas bleken deze aluminium drempelhulpen niet op maat te krijgen; de exitdrempel is 8 cm hoog. Een weekend later ging Man aan het knutselen, met succesvol resultaat. Eenvoudig doch doeltreffend. Zolang ik nog achter de rollator lopen kan, kan ik nu weer zonder hulp naar buiten en weer naar binnen, en met grote inspanning krijg ik de sleutel nog in het sleutelgat ook. Voetje voor voetje de deur achter me meetrekken om hem te sluiten - het kán. Zelfs sleutel vier keer omdraaien gaat goed.
Als ik later niet meer kan lopen dan zal ik rollend naar buiten moeten. Met de handbewogen rolstoel lukt dat me niet, dat gaat te zwaar. Met de fiets of scootmobiel kan ik er wel uit, maar kan ik onmogelijk de deur achter me sluiten. Er moet een andere oplossing komen. Hetzij een elektrische rolstoel (maar dan raak ik de scootmobiel weer kwijt), hetzij een trippelstoel met grote wielen. Mijn - natuurlijk net zo fantastische - ergotherapeute is al op zoek naar een bedrijf dat de trippelstoel kan aanpassen en ze zoekt de vergoedingsmogelijkheden uit.
Jeetje, wat hebben mensen met goed werkende benen het toch makkelijk!
