Dit is er één uit de oude doos (september 2022)
Af en toe fiets ik naar mijn vader, die een paar dorpen verderop woont. Onderweg daarnaartoe kom ik door een dorp waar op dinnsdagen een viskraam in het centrum staat. Deze dinsdag trek ik de stoute schoenen aan en besluit de ouweheer te verrassen met een portie kibbeling. Ik print thuis alvast een briefje met in grote letters mijn bestelling en ik voeg eraan toe: ik kan niet praten en niet lopen maar ik spoor nog wel.
De kraam staat klantloos midden op het plein. Ik zet de driewieler ervoor en steek meteen mijn briefje omhoog naar de man achter de toonbank. Even is de koopman verbouwereerd. Na lezing van het briefje roept hij: "pheew, ik dacht dat het een overval was!’ Ik zie aan zijn gezicht dat het een grapje is en speel het spelletje mee door spontaan te doen alsof ik een ‘geweer’ op hem richt. Grinnikend begint hij de kibbeling te bakken. Na een paar minuten komt hij de kraam uit om de zak met twee bakjes kibbeling in mijn mandje te plaatsen. ‘Nou, hier heb je je buit. Maar wel tien euro graag.’
Kijk, zulke reacties hou ik nou van. Vrolijk vervolg ik mijn weg met de vis.
