Daar is de door de aannemer gestuurde installateur, die de omissie van zijn concullega komt rechtzetten. Na bestudering van de situatie, ziet hij gelukkig rap een realiseerbare oplossing. De badkamer wordt ten dele ontruimd, er wordt gereedschap en materiaal binnen gebracht en het plafond wordt partieel opengelegd om de centraaldoos van de stroom te traceren. Ook de gloednieuwe ombouw en lift van de wc worden onverbiddelijk gedemonteerd. De sleutelaar doet zijn werk onder toeziend oog van Man en dreinend oppaskind, en al gauw gloort er weer hoop voor de elektriciteitstoevoer.
Ik had willen volstaan met een fotoverslag voor-tijdens-na want er gebeuren geen dingen waar je sprakeloos van wordt. Behalve dan dat de man mijn aanwezigheid en inbreng volledig negeert nadat hij zich denk ik kapot geschrokken is van mijn onverstaanbare 'goeiemorgen'. Maar zoiets is allang niet meer opzienbarend.
Alle remmen los
Bij het maken van de foto 'na', gebeurt het onverhoedse alsnog: ik kom klem te zitten met de trippelstoel. Er blijft een actieradius van niet meer dan een decimeter over. Huh?! Voorzover ik achterom kan draaien, zie ik dat de rempook van de stoel tussen de muur en de radiator is geraakt. Dat moet in omgekeerde richting hersteld kunnen worden, beredeneer ik. Maar hoe ik ook draai, rol en wrik, de stoel komt niet los. Integendeel! Als ik ook nog merk dat mijn flank niet tegen dit gedraai en getrek bestand is, gooi ik de handdoek in de ring.
De rollator staat op onbereikbare afstand dus er is nog maar één reddingsplan mogelijk: hulp, c.q. Man roepen. Die wel thuis, maar momenteel buiten en niet bereikbaar is. Ach, eens zal hij weer in huis komen en ik zit wel comfortabel en bovendien lekker warm zo tegen de kachelradiator. Ik vermaak me zo'n dertig minuten met mijn mobieltje en dan komt de éénkoppige reddingsploeg binnen. Onder het uitroepen van "hoe krijg je dat nou voorelkaar?" bevrijdt hij me.
Na de verlossing loop ik vrolijk weer met de rollator de badkamer uit. Dat is tenminste het voornemen maar dat strandt. De remkabel van de rollator blijft halverwege hangen achter de armbeugel van de wc. Met een rollator zonder in het frame weggewerkte kabels blijf je tig keer per dag ergens achter hangen, maar deze keer is het ernst: De kabel knapt!... De rem blokkeert en de rollator wil niet meer vooruit. Daar sta je dan met je goeie gedrag... Je kunt weer geen kant op, dus wat doe je als machteloze, immobiele vrouw: je roept de hulptroepen in de persoon van de heer des huizes maar weer in. Deze keer hoef ik maar dertig seconden te wachten. "Ook dat nog," is Mans commentaar. Hij sjort en trekt wat en dan floept de kabel terug naar waar die hoort en - verrassing! - de rem werkt weer normaal.
Dit was me de sanitaire stop wel vandaag.