Wat een ellende. Met de dag minder kunnen, alleen maar door een pijn die pas begon nadat ik opgenomen was. Twee pijnplekken heb ik: mijn Fraaie Derrière (trouwe volgers kennen de herkomst van deze benaming} , een duidelijk gevolg van de val op 24 mei. En een gemene, scherpe pijn in het onderlijf die ieder aanvankelijk associeerde met de acute urineretentie waarmee ik me op 28 mei op advies van de huisarts bij de spoedeisende hulp meldde, maar waarvan de oorzaak nog niet achterhaald is. Een zenuw in de knel, gevolgpijn van de val, bijwerking van morfine? Er wordt dan gevraagd of je de pijn een cijfer wilt geven op een schaal van 1 - 10, waarbij score 10 de ergst denkbare pijn is. Opstaan, lopen en wc is voor mij een 11.
Met de bekkenpijn kan ik omgaan. Dat is aan de orde als de zusters aan me draaien en trekken en als ik spierspasmen of hoestbuien heb. Dat is 'gewoon' rot en pijnlijk. Over hoesten gesproken, eergisteren is nog een longfoto gemaakt, er bleek vocht in of achter de longen te zitten. Met medicatie is dat al een stuk opgeknapt.
Zolang ik die ondraaglijke pijn van onderen heb, kan ik niets meer. Elke minimale beweging zorgt voor druk en een onuitstaanbare pijn in mijn kruis. Overeind komen is alsof je net bevallen, uitgescheurd en gehecht bent. Het koude zweet staat op je armen en je valt bijna flauw en je doet niets dan gillen en hyperventileren. Voor een baby had ik het over gehad, maar zo out of the blue ben ik het er niet mee eens.
Dus wat nu?
Er is sprake van dat ik ga revalideren en dat wil ik ook graag. Terug naar het niveau van voor de val. Haalbaar, als je het mij vraagt. Maar zolang pijn me belemmert, valt er niets te revalideren. Dan wordt het een zorghotel of verpleeghuis. Er wordt druk geëxperimenteerd met pijnmedicatie maar het haalt weinig uit. Volgens mij moet het daar beneden maar eens grondig onder de loep.
Ondertussen houden de zusters me uit de put. De meesten houden wel van een geintje en ik ook, het is soms dolle boel. Sommigen denken daarmee een plekje in mijn blog te verwerven, lol. Ik ben in de publieke opinie gepromoveerd tot Fries schrijfster omdat ik Friesschrijfster ben. De spraakcomputer met mijn Friestalige teksten levert veel positieve reacties op. En dat ik ook nog 'bekend' ben van krant en tv, ontlokte een van de verplegenden de uitspraak: altijd leuk om je patiënten te zien als ze niet in een ziekenhuisbed liggen.
Kuuroord MCL
