Alsof je niets belangrijkers aan je hoofd hebt, kun je je ook over je kapsel druk maken naarmate de ziekte vordert. Zo droeg ik de laatste jaren ik mijn halflange haar los en met een pony. Met het haar 'op zolder' zoals ik daarvoor graag deed, ben ik gestopt toen ik bijna wekelijks op een onderzoeksbank moest liggen. De volgende haardrachtfase kwam in 2020, toen ik mijn heup brak bij een val en moest revalideren. Het was middenin coronatijd, we konden nergens naartoe en mochten geen bezoek ontvangen, en ik greep de gelegenheid te baat om mijn pony erbij te laten groeien, wetende dat ik er dan lange tijd niet uit zou zien. Het leek me wel praktisch, alles op éen lengte en dan weer opsteken.
Geen style
Maar ja, toen het bijgroeiproces voltooid was, kon ik er door de verzwakte vingers natuurlijk geen elastiekje, klem of speldje meer in krijgen! Met een spuitbus haarlak hield ik de losse lokken in bedwang. Totdat het te lastig werd om losse haren die aan mijn neus of mond bleven hangen, weg te strijken. Ik kan het puntje van mijn neus al jaren niet meer vinden, laat staan een sliert fluthaar.
Ondertussen kon ik mijn bosje haar ook niet meer styleren met hairspray. Met twee handen spuiten? Spuitbus op wastafel neerzetten en met de halve hand indrukken met mijn hoofd ervoor? Er kwam meer plakkerige lak op mijn brilleglazen dan op het piekerige pruikje! Iets stroefs op de bus plakken om meer grip te krijgen? Ook dat werkte niet, omdat mijn duim het tegenwoordig gewoon verdomt. Op internet vond ik navulbare haarspray met een spuitkop die met éen hand te bedienen zou zijn. Misschien maar eens zoiets proberen? Moet wel uit China komen.
Er gekleurd op staan
Na lang aarzelen heb ik de thuiskapster vorige week maar gevraagd om weer een pony te knippen en zo geschiedde het. Ze had haar tarieven juist verhoogd, net nu ik overga op een kuif die elke 6-8 weken onderhouden moet worden... Dat is dan maar zo, want: wat een genot, eindelijk verlost van die kriebelende gordijnen op je wangen! Om toch een beetje model erin te krijgen pak ik de spuitbus met beide handen vast en druk op goed geluk richting haren. Acceptabel effect, al zeg ik het zelf.
Vandaag kom Y op bezoek. Haar donkere haren krijgen een koperen glans in het zonlicht. Ik vraag of ze een kleurtje heeft laten zetten en zij beaamt dat opgetogen. "Blij dat je het ziet en benoemt. Het is toch zonde als je je haar voor een klein kapitaal laat veranderen en er is geen mens die het ziet!" Om haar niet in verlegenheid te brengen, vraag ik maar niet of haar ook iets aan mij opvalt.
