"Weer wat volslagen nutteloos dat meteen de prullenbak in kan," zucht Man als hij met de post een relatiegeschenk ontvangt. "Ho even," roep ik haastig, "laat zien!" Ik gris het ding bijna uit zijn handen. Hebben!
Ik ben al jaren op zoek naar een handige manier om 'even' iets op te schrijven als men me niet verstaat. De spraakapp of -computer tevoorschijn halen en bedienen is een heel gedoe, een soort lei zou in bepaalde gevallen ideaal zijn. Dat 'even' moet wel met een flinke korrel zout genomen worden want iets pakken, een bladzij omslaan en een pen vasthouden en en bewegen duurt even (ja, oeps) langer dan even.
Het presentje aan Man blijkt een kruising tussen een magisch tekenbord/toverlei en een doodnormaal notitieblokje: een uitwisbaar notitieboek, een bambook! Die stop ik gelijk in mijn handtas zo dat ik te allen tijde iets kan opschrijven. Voordat Man zich bedenkt.
