Voor ik ALS kreeg, had ik er ook nog nooit van gehoord: een toiletverhoger. Wel hadden we ervaring met een toiletverkleiner, zo'n potje dat je tussen de pot en de bril bevestigt om te voorkomen dat je kroost klem komt te zitten en door het wc-monster gegrepen wordt.
Sinds begin januari, toen ik door een val allerlei mankementen opliep, heb ik voor de tweede keer in mijn ALS-carrière zo'n toiletverhoger moeten lenen van hulpmiddelencentrum Medipoint. Een toiletverhoger is vooral bedoeld voor ouderen of mensen met een beperking (ik dus). Je plaatst hem op de bestaande toiletpot zodat die hoger wordt en het gemakkelijker wordt om er op te gaan zitten en weer op te staan.
Nu, na drie maanden, mogen ze hem wel weer ophalen, ik red het wel weer. Terwijl ik via de website van Medipoint een melding aanmaak dat hij opgehaald kan worden, gaan mijn gedachten terug naar de verschillende bouwfasen (zie foto-album onderaan dit verhaal) om onze woning aan te passen aan mijn bestaande en vooral de nog te verwachten gebreken - en in het bijzonder naar de fase waarin de hoogte van mijn privaat moest worden bepaald.
Voor het juiste begrip: een toiletverhoger op een reeds aangepaste mindervaliden-wc zou immers niet nodig moeten zijn!
Je hebt zitverhogers van 5 en van 10 cm.
Onderbroekenlol
De aannemer riep me vanuit de badkamer bij zich met de vraag hoe hoog de wc geplaatst moest worden. Tja, wist ik veel; het enige dat ik wist is dat hij hoger moest dan de huidige wc in het kleinste kamertje, want die was duidelijk te laag-bij-de-gronds voor mij. Dus de beste man mat de hoogte van de andere pot en monteerde de nieuwe in de badkamer braaf een paar centimeters hoger aan de blauwe constructie, keurig rekening houdend met de nog te leggen tegelvloer.
Toen vroeg hij mij om te gaan proefzitten. Uhhh, hoe dan?... Na een moment van argwaan streek ik toch maar op de nieuwe pot neer, schudde als een nestelende eend mijn achterwerk heen en weer om even lekker de goede zithouding te vinden, en kreeg prompt de slappe lach. Die man zo serieus, hoog boven me uit torenend, met zijn grote gele werkhandschoenen, zijn combatbroekzakken vol gereedschap en het stompje potlood achter z'n oor; en ik in mijn goeie goedje op een glanzende, fonkelnieuwe wc, middenin een chaos aan puin, bouwmaterialen en apparaten.
Nu heb je gauw een hevige giechelbui bij bulbaire ALS, maar ik blééf erin. Vooral toen bleek dat ik niet weer van de wc af kon komen omdat er nog geen beugels waren. Daar hadden we even niet bij stilgestaan. Mijn pogingen om op te staan strandden erbarmelijk. De aannemer zag geen andere manier dan mij letterlijk van de pot te rukken waardoor ook hij de lachkriebels kreeg en ik het bijna in mijn broek deed van de lach.
Enfin, toen weken later uiteindelijk de wc in gebruik kon worden genomen, merkte ik het direct: véél te laag! Ik kon er dankzij de beugels weer af komen, maar dit was nu juist níet de bedoeling met deze mindervaliden-wc. Die hoort aan bepaalde standaardmaten te voldoen. En ja, tóen pas kreeg ik een brainwave. De exacte hoogte van de te installeren wc-pot stond immers, tot op de centimeter nauwkeurig, beschreven in het Programma van Eisen. Was dat nou zo moeilijk te onthouden?
Bij de foto
De blauwe constructie links is een Geberit-slàààsh-packs, de eenheid waarmee o.a. de hoogte en positie van de pot en de beugels aan weerszijden kunnen worden bepaald. Ook is er extra water- en stroomtoevoer aangelegd zodat er later een spoel-/föhntoilet van kan worden gemaakt. De aanvraag daarvoor loopt inmiddels.
De foto is genomen vanuit de belendende slaapkamer richting badkamer; tussen beide ruimten is toen bovendien een stuk muur weggebroken ten behoeve van een schuifdeur. Voor later. Voor de tillift. Maar nu ook al handig natuurlijk.
Aan de badkamervloer is te zien waar zich het ligbad bevond. Door het raam zie je de top van de berg puin op de aanhangwagen van de aannemer. De wagen heeft daar dagenlang gestaan omdat die door zijn as gezakt was...
Een sfeerimpressie van de woningaanpassing, onderdeel bad- en slaapkamer, zomer 2021.
